Skýringar
Þessar fimm lífsreglur lýsa andlegri
áherslu í karateþjálfun sem mótvægi
við hina líkamlegu þjálfun sem hlotnast
með ástundun karate. Það er sagt að
höfnun á þessum lífsreglum geti
leitt til neikvæðra áhrifa bæði
fyrir þann sem stundar karate og karate í heild
sinni.
Dojo kun er sagt við lok hverrar æfingar og á
ávallt að bera þær fram með ákveðni
og styrk, en venjulega er það hæst gráðaði
nemandinn sem segir þær og hópurinn hefur
þær eftir.
Hér fyrir neðan má finna stuttar skýringar
á þeim skilaboðum sem sensei Funakoshi
vildi koma á framfæri með Dojo kun, þessar
skýringar auðvelda skilning á því
hvað Dojo kun standa fyrir.
Að fullkomna skapgerðina
Í stað hraða, krafts og líkamlegra
hæfileika lagði sensei Funakoshi áherslu
á að fullkomna skapgerð sína, það
væri hið sanna markmið karate. Í skrifum
hans kom fram að karate hjálpaði honum að
haga sér í öllum aðstæðum
í anda góðra mannasiða og með
fullri sjálfsstjórn.
Að vera einlægur
Árangur í karate á að vera einlægur
en ekki spurning um eigin upphefð. Oft er sagt að
sumir kennarar í sjálfsvarnaríþróttum
telji sig hafa hæfileika og þekkingu umfram
það sem þeir í raun hafa, ásamt
því að hafa stundum veitt nemendum sínum
jafnháa stöðu. Slík hugsun hefur
lítið gildi. Eina leiðin til árangurs
er vandleg og einbeitt ástundun.
Að leggja sig allan fram
Til að ná hámarksárangri og þróun
ætti karateiðkandi að líta á
þjálfun sína sem lífstíðarleið
að árangri í stað þess að
líta á æfingar sem stundargaman eða
áhugamál. Karateþjálfun er leið
fyrir einstaklinga til að ná markmiði sínu
– fullkomnun á sjálfum sér.
Að bera virðingu fyrir öðrum
Góðir mannasiðir ásamt virðingu
eru ávallt góðir kostir en þessir
þættir eru mjög mikilvægir við
iðkun karate. Sensei Funakoshi lagði áherslu
á að karate byrjaði og endaði með
kurteisi. Þetta endurspeglast í því
að í karate hneigja menn sig fyrir hvor öðrum
hvort sem það er inni í sal eða þá
í keppni, við berum virðingu fyrir öðrum.
Við erfiðar aðstæður getur kurteisi
komið í veg fyrir hugsanlegt ofbeldi og hættu.
Að aga sjálfan sig
Hver karateiðkandi þarf að hugsa um þá
kunnáttu sem hann hefur öðlast og hvenær
hann beitir henni. Karateiðkandi þarf að aga
sig og hegða sér skynsamlega í hverri
þeirri aðstöðu sem hann lendir. Karateiðkandi
á ekki að koma sér í aðstöðu
þar sem grípa þarf til valds eða
ofbeldis. Þetta á ekki við ef beita þarf
valdi til að verja sjálfan sig eða aðra.
Þetta táknar að forðast eigi valdbeitingu
í lengstu lög því það
er sagt að með því að skaða
aðra skaðir þú sjálfan þig
í leiðinni.
|
